Vlinder op een vinger Gedichten

De gedichtenbundel “Vlinder op een vinger” omvat de bundels “Boven grassen” en “Landschap lezen”.

Er wordt verteld over het heengaan van een geliefd persoon. We weten, dat het leven van elk levend wezen eindig is. Als mens vergaan we als plant en dier . De gestorvene is uiteengevallen in kleine aardse delen zonder herkenbaarheid. Geen mens kan een mens blijvend vasthouden. Het enige wat in ons achterblijft, zijn herinneringen. Deze herinneringen hebben zich met ons verweven tot een mentaal landschap. Delen van dit landschap, specifieke herinneringen, kunnen nauwelijks of intens manifest worden. Het landschap, dat mijn landschap is geworden, kan nietszeggend zijn, afkeurenswaardig, maar ook ontroerend en een gevoel van blijdschap, zelfs een momentele verbondenheid brengen, omdat je even de aanwezigheid van hem of haar aanwezig voelde.

In de grote hoeveelheid verschijnselen om ons heen leest de dichter. Hij verbeeldt in een merel, grassen en licht op het water zijn herinneringen. Die momenten komen samen in de uitspraak: “Je hoofd zweeft boven de grassen”.